It is just an expression.
Macam biasalah, aku akan tujukan untuk orang yang aku sayang. Maaf untuk entry yang sangat karat dengan besi besi jiwang.
Awak, saya minta maaf. Sangat-sangat minta maaf. For the 8 months, baru saya sedar yang apa kita bina ni sebenarnya makin pudar. Tak seperti dulu. Saya tersangat tahu kita tak boleh back in time when we used to create a love story. But then, saya rasa sayang kita pun dah tak akan macam dulu.
Awak, izinkan saya kembalikan kenangan yang kita pernah ada. Saya tak akan cerita dekat awak. Serious! Mungkin awak muak. Biar saya ingat sendiri. Dan saya rasa lebih yakin dengan sayang yang kita ada. Dan sekarang, saya nak awak tahu yang saya tak pernah berhenti sayang manusia bernama Muhammad Ezzat Emir.
Saya masih simpan buku kita. Dalam tu, awak pernah kata dekat saya apa yang ustazah awak pernah kata. Kita ni tak boleh nak puaskan hati semua orang ;) Saya tak pernah lupa every single thing pasal kita.
Saya selalu terbayang bait bait di awal perkenalan kita. Saya suka awak. Awak suka saya. Kita kawan baik la kan sampai gelar 'BFF' . Awak selalu jadi pendengar setia saya pasal budak lelaki tu. Last awak minta untuk jadi lebih dari kawan. Time tu saya cuma fikir nak lari dari budak lelaki tu je. Finally, we did it. Sepanjang dekat kem, awak terlalu baik dekat saya. Serious, saya sangat terharu. Sampai kan hari yang terakhir tu saya bangun lambat tapi umi dah datang so awak yang tawarkan diri untuk teman umi. Saya ingat lagi ayat awak dekat umi "Eh umi, nanti saya datang rumah bawak dua bas lagi." . At that time, saya hanya mampu tergelak. Kita pun tak serious lagi.
Sebulan lepas tu, awak kerja dekat Pizza Hut. Saya selalu takut yang awak dah tak ada masa untuk saya. Tapi awak still yakinkan yang awak sentiasa ada untuk saya. Even awak balik kerja pukul1 sekalipun, saya tetap tunggu awak. And almost everyday saya akan berbual dengan awak. Kadang kadang tak cukup sejam. Sampai habis credit awak. Awak sanggup jugak pergi seven-e untuk beli topup pada pukul3 pagi. Saya rasa awak sayang saya sangat time tu. Bila masa awak cuti, awak pasti nak jumpa saya. Awak kata biarlah dua minggu sekali kita jumpa. Kita kumpul rindu banyak banyak dulu ;') Saya rasa saya makin sayang dekat awak.
Bila dah nak masuk u, awak cakap dekat saya lepas ni awak tak akan layan saya macam dulu dah. Kita dah ada life baru. Kita kena fikir pelajaran juga and kita kena study. Saya cuba terima sebab saya tahu saya pun akan macam tu jugak. Awal awal bulan, awak still orang yang saya sayang sangat. Awak tetap buat apa pun untuk saya walaupun time tu hujan and sepatutnya awak temankan saya pergi jj. Awak tetap pergi jugak dengan basah kuyup baju awak. Awak kata awak takut saya marah awak ;') Saya tak tahu nak cakap apa. Saya rasa bersalah sangat tapi saya tetap nak awak ada. Makin lama awak makin busy. Tapi saya tak salahkan awak pun. Saya makin rasa tak sedap hati. Saya selalu cari pasal. Saya selalu fikir bukan bukan. Lama lama awak marah saya awak sakitkan hati saya awak cakap semua yang menyakitkan hati saya.
Ye, mungkin bagi awak tak salah. Telinga saya je yang tak elok. Dengar yang jahat jahat je. Time tu saya dah tak tahu nak lawan apa. Lepas kejadian tu, saya rasa kita dah tak sama macam dulu lagi. Saya kerap menangis. Saya minta maaf sebab buat awak berubah. Buat awak tak betah layan saya macam dulu lagi. Saya rasa saya dah kehilangan awak. Saya tersangat sayang awak. Saya sedih bila awak kata "ezzat dah tak ada idea nak cakap apa." ;( Awak akan cakap macam tu dekat kawan kawan kan? Hmm awak, saya kuat jealous. Saya tak boleh nak halang awak kawan dengan perempuan sana sini. Itu hak awak sebab awak kata awak tak boleh tanpa perempuan kan? Saya terima ;)
Awak, saya selalu terhegeh2kan awak. Umi pun cakap macam tu. Awak, saya ada pengalaman. Saya bukan nak berlagak terer atau apa. Tapi I made a lesson from the past. Saya sangat terkejut. Kenapa awak delete semua msg and log call awak? Kenapa mesti sama situasi dengan ex saya dulu? Kenapa? Runtun jiwa saya. Saya selalu tanya awak, awak percaya tak yang saya sayang awak seorang and saya tak pandang lelaki lain. Awak cakap awak percaya tapi kenapa awak tak? Kenapa awak tak dapat bagi benda yang sama? ;( Apa salah saya? Apa silap saya? Kenapa tak betulkan silap saya? Kenapa mesti buat macam ni dekat saya? :(
Awak, saya dah kenal ibu. Awak dah kenal umi. Kalau awak tak serious, jangan kenalkan saya dekat ibu please. Orang lelaki akan bawa perempuan jumpa maknya kalau dia betul betul serious tau. Saya tengah cuba terima hakikat. Farhana faham sangat situasi saya. Saya cuma nak awak jangan marah saya lagi bila saya cakap macam ni. And satu je saya minta, lepaskan saya kalau awak dah ada orang lain. Saya rela undur diri ;) Tolong bagitahu and saya tak paksa. Saya harap sangat awak bukan seperti orang yang pernah saya sayang dulu ;) Saya nak awak tahu saya sayang awak sangat sangat!
Awak, risaulah pasal saya lagi :(
Terima kasih untuk benda yang sentiasa buat hati saya terpahat.
May I be the one and only for you? isn't enough? :(
P/s : Maaf, saya perosak hati awak yang pertama. Saya harap saya yang terakhir. Awak berhak yang lebih baik. Tuhan akan selalu pelihara hati awak.
